De cirkel is rond

Mijn blog 'Nostalgische stadsvogel' heeft vorig jaar een tijdje stilgelegen. Ik was toen druk bezig met het eerste schooljaar van mijn zoontje en het laatste jaar van mijn opleiding herborist. Mijn eerste kruidentuin legde ik echter al op mijn twaalfde aan. Ik dronk in mijn jeugdjaren citroenmelissethee, verwerkte in mijn spaghettisaus allerlei kruiden, breidde mijn kruidenkennis al lezend uit en spendeerde veel aangename uren in mijn wondermooie geurtuin. Na de geboorte van mijn zoon besloot ik een opleiding herborist te volgen om een grondige kennis te verzamelen over de planteninhoudsstoffen en hun werking, over voeding en het effect ervan op ons lichaam. De gezondheid en het geluk van mijn kind gaat boven alles.

Gisteren wandelde ik met mijn zoontje en zijn nicht in de bossen en langs de weilanden van mijn kinderjaren, de plaats waar mijn liefde voor wilde planten is geboren. We gingen samen paardenbloemen plukken, maar door het goede weer waren tot grote vreugde van mijn zoon vele bloemenhoofdjes al pluizenbollen geworden. We vonden toch nog makkelijk 250 bloemenhoofdjes voor de paardenbloemengelei. Hierover vertel ik later meer.

We liepen op het zonovergoten wandelpad langs de grillige beek, vonden veel smeerwortel en stopten aan het brugje waaronder ik vele jaren vroeger in het beekwater spartelde. In mijn hoofd weerklonk nog het geschater van de andere buurtkinderen. Mijn zoontje was er niet meer weg te slaan. De lucht werd ondertussen donkerder. Hij had voor aankomst aan de brug wel al even aangegeven dat het tijd was om naar huis te gaan. Misschien een voorgevoel ?

En ja, op de terugweg konden we genieten van een frisse lenteregen. De geur van het dennenbos werd hierdoor nog intenser en ik kreeg de idee om jonge scheuten van de fijnspar mee te nemen voor een hoestsiroop. Dit wordt zeker vervolgd.

De tijd bracht me naar deze plaats terug. Het is fijn om mijn kind daar nu te zien genieten. We zijn weer bij het begin. De cirkel is rond. We staan samen aan een nieuwe start.